ما غایبیم، او منتظر آمدن ماست...

بَسمَ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحیم

عزت در لغت به معنای شأن و احترام است.

عزت نفس یعنی من برای خودم احترام قائل باشم.

اصلا عزت نفس چه تفاوتی با اعتماد به نفس داد؟

اعتماد به نفس اعتماد به توانایی ها، دانایی و عملکردهایمان است. یعنی من به خودم اعتماد دارم آنچه را می خواهم با تلاش و استفاده از امکاناتم می توانم به آن برسم

اما عزت نفس حالتی کاملا درونی است، درباره ی احساسات ما نسبت به خودمان، نگرشمان، طرز فکرمان و …

پس عزت نفس احترام به نفس خود، ارزشهای درونی خود است. یعنی برای خود بعنوان یک انسان حرمت قائل شویم. و بُعد انسانی وجود خود را با پرورش ندادن آن، یا فقط پرورش دادن بُعد حیوانی خود به صورت افراطی و از طرق حرام؛ بی حرمت نکنیم…

لذا می بینیم افرادی که عزت نفس دارند و به جایگاه انسانی خود واقفند، نیازی نمی بینند که خود را با دستاوردهایشان، یا خود نمایی و از این قبیل موارد ارزشمند جلوه دهند. زیرا آنان از درون احساس ارزشمندی می کنند.

در مکتب انبیا و اولیا خدا، تمام عزت ها از آن خداوند متعال است، چنانکه همه قدرت ها از اوست.

قرآن هم می فرماید: «فَإنَّ العِزَّهَ لِلَّهِ جَمیعَاً» (نساء،139) ، و از کسانی که به سراغ غیر خدا می روند انتقاد می کند که آیا از غیر خدا عزت می خواهید؟

در بحث نماز و عبادات، که یکی از مباحث آن اتصال به خداوند متعال است، طبیعی است که اتصال به عزیز مطلق و قدرت بی نهایت به انسان عزت می دهد.

لذا قرآن به ما دستور می دهد که در سختی ها و مشکلات از نماز و عبادت کسب قدرت و قوت کنیم؛ « وَ استَعینُوا بِالصَّبرِ و الصَّلاهِ».

اولیای خدا نیز در مقاطع حساس، خود را با نماز تقویت می کردند.

به عنوا مثال درعصر روز نهم محرم در کربلا لشکر یزید به خیمگاه امام حسین علیه السلام حمله کرد، امام فرمود: «یک شب جنگ را به تاخیر بیندازید که من نماز را دوست دارم و می خواهم امشب را تا صبح عبادت کنم.»

پ ن : کسی که عزت نفس دارد، درواقع نفوذ ناپذیر است و هر چیز کوچکی او را متزلزل نخواهد کرد.

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحِیم

یکی از صفات خداوند متعال ستارالعیوب است.
یعنی پوشاننده عیب ها…
امام سجاد علیه السلام در صحیفه سجادیه (دعای چل و یکم)، دعایی با عنوان «فی طلب الستر» دارند، که ابتدای دعا می فرمایند:
«… وَ اَفرِشنِی مِهَادَ کَرَامَتِک …» یعنی : فرشهای کرامت خویش را بر من بگستران.
پس اصلی ترین دغدغه برای اینکه بدی ها یا خوبی ها مخفی بماند «کرامت» است.
یعنی هدف از ستاریت باید رسیدن به کرامت باشد. کرامت یعنی احساس درونی که من کریم هستم، کریم به معنای بخشنده نیست، یعنی من انسان قابل احترام هستم.
حال اگر کسی در اثر پرده پوشی و ستاریت خداوند تبارک و تعالی به سمت کرامت نرود، و در جهت رفع عیوبش بر نیاید، خداوند پرده را کنار میزند…..

اما راه حل اینکه خداوند عیوب دیگران را بپوشاند و یا اینکه اگر کسی در اثر ستاریت به کرامت رسید برای اینکه مورد حسادت افراد قرار نگیرد، چیست؟
امام سجاد علیه السلام راه حل را در این دعا اینگونه بیان می فرمایند:
«… وَاعمُر بِی مَجَالِسَ الصَّالحینَ…» یعنی: خدایا به من توفیق بده مجالس صالحین را آباد و عمران کنم.

منظور از صالحین چه کسانی هستند؟
صالحین یعنی ظاهرالصلاح باشند، یعنی هر کسی او را ببیند بگویند نمازش را می خواند، روزه اش را می گیرد، و اگر گناهی کرد توبه می کند. پس نیازی به تجسس در باطن افراد نیست. باطن هرکس را خودش میداند و خدای خویش. همین که ظاهرش صالح باشد، عنوان فرد صالح به او صدق میکند.
حال مجالس صالحین، مجالسی است که این افراد جمع می شوند، مثل مجلس امام حسین علیه السلام، مجلس حضرت زهرا علیها السلام ، ائمه اطهار علیهم السلام و …
پس اگر می ترسیم آبرویمان برود، یا اگر از حسادت ها اذیت می شویم؛ امام فرمودند: «… وَاعمُر بِی مَجَالِسَ الصَّالحینَ…» به مجالس صالحین کمک کن
هر نوع مایع گذاشتن برای مجالس صالحین، با ستاریت خداوند جبران می شود.
مشورت دادن، جارو زن، کمک مالی کردن، منبر رفتن، مداحی کردن، و یا هیچ کدام از اینها نه! سینه زدن… همه اینها کمک به مجالس صالحین است… خداوند با ستاریت جبران می کند…