ما غایبیم، او منتظر آمدن ماست...

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ عَنْ زُرَارَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏ التَّقْدِيرُ فِي لَيْلَةِ تِسْعَ‏ عَشْرَةَ وَ الْإِبْرَامُ فِي لَيْلَةِ إِحْدَى وَ عِشْرِينَ وَ الْإِمْضَاءُ فِي لَيْلَةِ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِينَ.

امام صادق علیه السلام:

مقدّرات در شب نوزدهم تعیین، در شب بیست و یکم تایید و در شب بیست و سوم ماه (رمضان) امضاء می شود.

الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏4، ص: 159

حکمت 346 -

وَ قَالَ عليه‌السلام مَاءُ وَجْهِكَ جَامِدٌ يُقْطِرُهُ اَلسُّؤَالُ فَانْظُرْ عِنْدَ مَنْ تُقْطِرُهُ

و درود خدا بر او، فرمود: آبروى تو چون يخى جامد است كه درخواست آن را قطره قطره آب مى‌كند، پس بنگر كه آن را نزد چه كسى فرو مى‌ريزى.

_____________________________

شرح حکمت : اهمیت حفظ آبرو

 ?انسان تا مى‌تواند نبايد از كسى تقاضايى كند و آبروى خود را در آن راه بريزد؛ اما اگر روزى ناچار شد، بايد كسى را براى تقاضا كردن برگزيند كه شايستۀ آن باشد و لااقل آبروى خود را نزد انسان با شخصيتى فرو ريخته باشد.

✅ در حديثى مى‌خوانيم كه «حارث همدانى» (از ياران خاص اميرمؤمنان على عليه السلام) مى‌گويد: شبى نزد آن حضرت به گفت‌وگو نشسته بودم. عرض كردم: حاجتى دارم. امام عليه السلام فرمود: مرا شايسته دانستى كه حاجت خود را از من بخواهى‌؟ عرض كردم: آرى. فرمود: خدا تو را جزاى خير دهد. سپس برخاست و چراغ را خاموش کرد و نشست. بعد فرمود: چراغ را برای این خاموش کردم که ذلت عرض حاجت را در صورت تو نبینم. اکنون بگو چه می خواهی، زیرا از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله شنیدم می فرمود: حوائج مردم امانت الهی در سینه بندگان است… (کافی، ج ۴، ص۲۴، ح۴)

? پیام امام امیرالمومنین علیه السلام، ناصر مکارم شیرازی ، ج۱۴، ص ۷۶۲

وَ قَالَ عليه‌السلام إِذَا وَصَلَتْ إِلَيْكُمْ أَطْرَافُ اَلنِّعَمِ فَلاَ تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ اَلشُّكْرِ

و درود خدا بر او، فرمود: چون نشانه‌هاى نعمت پروردگار آشكار شد، با ناسپاسى نعمت‌ها را از خود دور نسازيد.

_________________________

#شرح 

?نعمت‌ها غالباً به‌صورت تدريجى بر انسان وارد مى‌شود و وظيفۀ انسان هوشيار اين است كه به استقبال نعمت برود و استقبال از آن راهى جز شكرگزارى ندارد.

 ✅هر گاه با آغاز روى آوردن نعمت به شكر قلبى و زبانى و عملى بپردازد ادامه خواهد يافت و تا پايان آن نصيب انسان مى‌شود 

 ?و به تعبير ديگر به گفتۀ بعضى از شارحان نهج‌البلاغه، نعمت‌ها مانند گروه‌هاى پرندگان است كه وقتى تعدادى از آنها بر شاخۀ درختى نشستند بقيه تدريجا به دنبال آنها مى‌آيند و شاخه‌ها را پر مى‌كنند؛ ولى اگر گروه اول صداى ناهنجار و حركت ناموزونى بشنوند يا ببينند فرار مى‌كنند و بقيه هم به دنبال آنها مى‌روند و صحنه از وجودشان خالى مى‌شود.

 ?همچنين بسيارى از نعمت‌ها به صورت تدريجى زوال مى‌پذيرند؛ هر گاه انسان در آغاز زوالش هوشيار باشد و به شكر قلبى و زبانى و عملى بپردازد مانع بازگشت و زوال تدريجى آن مى‌شود.

? پیام امام امیرالمومنین علیه السلام، ناصر مکارم شیرازی ، ج۱۲، ص ۱۰۱

امام علی علیه السلام:

وَ عَجِبْتُ لِلْمُتَكَبِّرِ اَلَّذِي كَانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَةً وَ يَكُونُ غَداً جِيفَةً

 و در شگفتم از متكبّرى كه ديروز نطفه‌اى بى‌ارزش، و فردا مردارى گنديده خواهد بود

امام صادق علیه السلام فرمودند: 

دُعَاءُ اَلْمُؤْمِنِ لِلْمُؤْمِنِ يَدْفَعُ عَنْهُ اَلْبَلاَءَ وَ يُدِرُّ عَلَيْهِ اَلرِّزْقَ .

 دعای مؤمن براى مؤمن دفع بلا می کند و رزق و روزی را برایش افزایش می بخشد.

المومن، ج۱، ص۵۴

امیرالمؤمنین (علیه السلام)

صَمْتٌ يَكْسِبُكَ اَلْوَقَارُ خَيْرٌ مِنْ كَلاَمٍ يَكْسُوكَ اَلْعَارَ

سکوتی که برایت وقار و سنگینی آورد بهتر از گفتاری است که لباس ننگ و عار به تو بپوشاند.

^{غرر الحکم و درر الکلم ج ۱، ص ۴۲۲}